آزادی

یه روز یکی از دوستام پیامکی داد که اگر از حیث اجتماعی کاملا آزاد بودید و هیچ قید و بند و محدودیت اجتماعی نداشتید چه کار می کردید. جواب دادم من تقریبا همین کارایی که الان دارم انجام میدم انجام می دادم. بعدها یه روز از نزدیک با هم گفتگویی داشتیم پرسیدم پرا اون سوال ر پرسیدی و پاسخ بقیه دوستان به اش چی بود جواب داد مطالعات اکتشافی پایان نامه دکتری یکی از نزدیکان بوده و تحلیل پاسخ ها نشان داده که اکثرکارهایی که آدمها آرزو داشتند در شرایط کاملا آزاد انجام بدهند آرزوهای دست نیافتنی نبوده و می تونستن با تغییرات اندکی در روش زندگی و انتظارات خود و اطرافیان انجامش بدهند. به نظرم تحلیلش درست بود.

هر وقت در هر جایی چه بیابون چه کنار دریا چه پای کوه و بالای قله به اینجور جاها می رسم. چادری رو می بینم، آلاچیقی رو برپا میبینم، از زندگی آدمها در اکنون شون کیییییییف می کنم. لذذذذذذت می برم حسابی. اگر هم فرصتی دست بده و شرایط رو مناسب ببینم میرم مستقیما به شون می گم و رفتارشون رو تحسین می کنم و به شون تبریک می گم.

الان چندسالیه که موقع مسافرت عجله نمی کنم زود به مقصد برسم. تماشای مسیر فوق العاده لذتبخشه. تابستون امسال تو راه شمال می خواستیم چایی بخوریم. فکر کردم بریم کنار ساحل نیمساعتی اطراق بکنیم بهتره. مخصوصا وقتی شش ماه از دریا و جنگل و ساحل دور بوده باشی ذوقمرگیتو بیشتر حس می کنی. آدمها رو که تماشا می کردم متوجه شدم چرا خیلی ها دوست دارند به کودکی شون برگردند. کودکی نماد آزادی و زندگی در اکنونه. ساحلو تماشا کنین. واقعا چه کسی جلوی آدم بزرگها رو گرفته که توی آب نرن و حتی پاهاشون رو خیس نکنند.

نزدیک شدن به زندگی بچه ها حس و حال خوبی می ده به آدم. شادی آوا کوچولو و شکیلا نگاه کنین. ذوقمرگی ثمینو پشت اسب دومی تماشا کنین.