زيبايی شناسی

زشتي و زيبايي نيك و بد اخلاقي نيستند، چرا كه نيك و بد اخلاقي به نيت يا علم فاعل فعل بستگي دارد، به طوري كه هيچ فعلي را بريده از فاعل آن نمي توان خوب يا بد دانست. اما زشت و زيبا چرا. دو كس ممكن است دروغ بگويند اما از يكي بد باشد و از ديگري نيك، تا عزم و عملشان چه باشد………… كسي كه منظر الهي و ذائقه خدايي پيدا كرده است امور زشت و زيبا را همان گونه مي بيند كه خداوند مي بيند. ………….. درك اين زيباييها با كاملتر شدن آدمي مناسبت دارد. درست مانند درك رنگهاست كه با چشم داشتن رابطه دارد. انسان نابينا درك رنگ هم ندارد لذا باب بزرگي از ادراكات به رويش بسته است……. ممكن است كسي سالها نماز بخواند ولي زيبايي عبادت را نچشد و نفهمد………. ملاطفت و نرمي و لطافت نصيب كساني است كه توفيق كشف زيبايي نصيبشان شده است. زيباييها با روح آدمي و با فربهي او تناسب تام دارند. بنابر اين هركس كه توفيق كشف زيبايي و لذت بردن از آن و دلبرده شدن نسبت به آن را ندارد بايد در تماميت انساني خود ترديد كند. زيبا پسندي نشانه آشكاري است از سير شخصيت انسان از مقام نقصان ه مرتبه كمال و شخص زيبايي شناس و زيبا پسند قطعا هنرمند هم خواهد بود. …. شرط مسلماني عارفانه و عميق اين است كه آدمي هم مجذوب و دلبرده زيباييها باشد و هم دستي در هنر و حظي از هنرمندي داشته باشد، نا اينكه ملول و ملال انگيز باشد………… وقتي كه ما به اسلاميت، به خداپرستي و قدسي بودن فكر مي كنيم در درجه اولل بايد به زيبا بودن روح بيانديشيم. اين زيبايي روح به زيبايي اجتماع خواهد انجاميد…….. حسن در همه چيز وجود دارد فقط كاشف مي خواهد و براي كشف و پرده برداري از آن هم بايد به وجود حسن و عشق و محبت اعتقاد داشته باشيم و توانايي دركش را كسب كنيم…. اخلاقي كه امروز در ميان دينداران ما جاري است اخلاقي متناسب با خداي برده دار است نه يك خداي زيبا و دوست داشتني. بايد ادب مناسب با حضور خداي زيبا را در تربيت ، جامعه و خانواده تعليم دهيم و به كار گيريم. آن زيبايي تاثير خود را در هنرها ظاهر خواهد كرد. اگر جامعه ديني حظي از هنر نداشته باشد معنايش اين است كه به زيبايي خداوند راه نبرده است. …… بارزترين جلوه اي كه ما از روح حضرت علي (ع) در عالم زيباشناسي مي توانيم ببينيم به غير از عدالت و جوانمردي و شجاعت، همين سخنان (اشاره به نامه امام به فرزندش امام حسن) است. خلاصه درس بيست و هشتم حكمت و معيشت).