لذت معلمی

امسال بیشتر از همیشه دلتنگ شاگردای دبیرستانیم می شم. خییییییلی خیییییییییلی زیاد. روزای دوشنبه و سه شنبه رو که پیش اونام خیلی دوست دارم. امسال تغییرات زیادی توی روش تدریسم داده ام. مطالب خارج از کتاب زیاد توصیه می کنم بخونن. به بچه های سوم انسانی توصیه کردم فایل صوتی اخلاق کاربردی استاد ملکیان رو گوش بدن و هفته بعد نیمساعت اول جلسه رو بیان نکاتی رو که خوششون اومده و فهمدین تو کلاس مطرح بکنن. واکشن بچه ها عاااالی بود. هفته بعدش یه عاااالمه مطلب یاد گرفتم ازشون. پنج شش نفر بطوری جدی پیگیر شدن که ادامه جلسات اخلاق کاربردی رو هم گوش بدن.

درگیری ذهنی شاگردای پسر با مسائل مربوط به جنس مخالف خیلی زیاده. خیلی زود همه بحثها به این سمت کشیده می شه. من هم اجازه می دم هر سوالی که دلشون می خواد مطرح بکنن. روحیه طنزپرداز این جماعت آدمو به وججججججد میاره. پس از چندین سال گفتگو توی این زمینه برداشت من اینه که بسیاری از آدمهایی که من باهاشون سروکار دارم نمی تونن ابعاد مختلف خودشون رو مدیریت بکنن. چون خودشونو نمی شناسن. این مشکل توی نوجوونها خیییلی جدی تره. دو هفته پیش به مسئول بسیج گفتم بیا و یه خیرات بکن و چد جلد کتاب خودت رو دوست داری  آقای سرگلزایی رو بخر تا من هر هفته به یکی از کلاسها بدم بخونن. هفته بعدش دیدم 25 جلد خریده و آورده! دادم بچه ها بخونن. جلسه بعدی که بچه ها اومدن دستاورهاشون فوق العاده بود. کتاب خوبیه. توصیه می کنم حتما بخونینش.

پایان ترم قبل یکی از شاگردام یه یادداشت به من داد که استاد شما تنها کسی هستید که من پول شهریه م رو حلالش می کنم! قلبم پر از اندوه شد. نه برای خودم. برای این شاگردم که سر تموم کلاس های دیگه اش ناراضی بلند می شه. من نمی دونم این استاد جماعت کی باید اصلاح بشن. (با عرض پوزش از همه همکارای خوبم).