کليشه سلامتی

تصور ما از آدمهاي خوب و سالم بستگي به تعريفي دارد كه از خوبي و سلامت در ذهن خود داريم. به عنوان مثال ما هر وقت احساس كنيم كه مريض هستيم به دكتر مراجعه مي كنيم (خصوصا وقتي كه نشانه هاي مريضي مان در معرض چشم ديگران باشد. به عنوان مثال خيلي ها براي يك دمل چركي روي صورت خيلي خيلي زودتر به پزشك مراجعه مي كنند تا همان دمل در زير بغل (كه كسي نمي بيند)) . اين نكته ظاهرا خيلي ساده است اما من فكر مي كنم كه ما وقتي احساس مريض بودن به ما دست مي دهد كه خود را با افراد سالم يا الگويي از سلامت مقايسه كنيم. به عنوان مثال آدمهاي زيادي هستند كه براي شوره سر به دكتر مراجعه نمي كنند چون در تعريف آنها از سلامتي اين مورد خيلي اهميت ندارد و بسياري از آدمهايي كه به نظر آنها سالم هستند همين مشكل را دارند. تازه اين نشانه هاي جسمي سلامتي است كه به سادگي قابل برسي است. حالا چرا اين مطلب را براي شما مي نويسم دليل دارد:
چند نفر را مي شناسم كه ازدواج نامناسبي داشته اند. پس از گفتگوهاي بسيار به اين نتيجه رسيدم كه اين عزيزان تعريف شان از سلامتي اشكال دارد. آنها وقتي با طرف مقابل خود مواجه شده اند نشانه هاي جسمي سلامت را به روح و روان طرف مقابل هم تعميم داده اند (مثلا چون زيبا و تميز و شيك و منظم است پس حتما با ادب. با شعور. با ايمان و صبور نيز هست). اين نتيجه گيري برايشان آنقدر بديهي بوده كه اصلا نيازي به تحقيق نديده اند. اصولا به همين دليل است كه بسياري از آدمهاي حسود. وسواسي. شكاك. افسرده و و و و و نيازي نمي بينند كه به دكتر مراجعه كنند چون طبق تعريفي كه از سلامتي دارند سالم هستند. اطرافيان آنها هم در اغلب اوقات نيازي به معرفي او به پزشك نمي بينند.
ما بايد توانايي استفاده از اين قاعده را در زندگي خود و اطرافيان خود داشته باشيم. ما بسياري از اوقات به شدت از ديگران دلگير مي شويم و از شدت ناراحتي دچار افسردگي مي شويم. علت اصلي اين حالت اين است كه ما طبق تعريفي كه از سلامتي داشتيم گمان مي كرديم طرف يا طرفهاي مقابل ما از سلامت كامل روحي و شخصيتي برخوردارند. نه دوستان عزيز همه ما بايد در كليشه سلامتي خود تجديد نظر كنيم (حتي در مورد سلامت خودمان). در صورتي كه موفق به اين مهم بشويم خيلي از آدمهاي دور و برمان را مي بخشيم چون رفتار آنها نشانه بيماري است آنها نياز به درمان دارند. بايد به آنها كمك كنيم.
من امروز به مناسبت تولد دو عزيز شكل و شمايل وبلاگم رو عوض كردم. يكي شون عزيز دل همه ماست (پس به همه تون تبريك مي گم) و يكي ديگه فقط عزيز دل من. براي او در هر كجاي زمين و زمان كه قرار دارد آرزوي سلامت و سعادت مي كنم من با او در مدتي كوتاه راهي دراز بسيار بسيار دراز طي كردم.